22 NISAN / APRIL 22
Ekibimizin kalan uyeleri de ayriliyor bu sabah ana kamptan. Bir tek ben ve Fiona kaliyoruz. Joby Godwyn’in ekibiyle konusuyoruz. O zaten cigdan hemen sonra ayrilmis, yeni haberimiz oluyor. Discovery Channel ve NBC politik herhangi birseyin parcasi olmak istemedigi icin cekiyor projeyi hemen. Kalanlar da belki bir umut dag tirmanmaya acilir diyorlar bizim gibi. BIr yandan da ana kampta oturup durmayalim diye yakinlardaki 6000 kusur metrelik Lobuche dagina tirmanmaya karar veriyoruz kalan 3-5 kisiyle. Esyalarimizi de eski kamp yerimizden onlarin kamp yerine getiriyoruz. Boyle kisa kisa anlatiyorum ama her bir asama acaip efor gerektiren seyler. Bir kamptan bir kampa yurumek icin bile her seferinde kayalarin ve buzlarin arasindan yol bulmak gerekiyor. Nefes nefese bogazimiz kuru, usuyerek bir kamptan otekine saatlerce gidip gelmek, olup bitenleri anlamaya calismak zaten kederli halimizin ustune bizi cok yoruyor. Sadece fiziksel yorgunluk degil, uzuntu, keder ve bikkinlik hepsi bir arada. Lobuche icin de izin almak gerekiyormus, bir de onun organizasyonu, esyalarin ayrilmasi duzenlenmesi vs 4 gunluk bir plan yapiyoruz. Yola cikmadan once ana kampin orta yerinde cigda kaybettiklerimiz icin yapilan ve kamptan herkesin katildigi torene katiliyoruz. Gozyaslari sel… Budist toren bittikten sonra Sherpalar hukumetten isteklerini okuyorlar bir bir. David Breashears, Russel Brice, David Hahn gibi Everest’in onemli isimleri de soz aliyor ve Sherpalarin isteklerini desteklediklerini acikliyorlar. Sonra da bu sezon tirmanmayacagini aciklayan ve imza atan Sherpalarin isimleri okunuyor tek tek (300den fazla). Sonra herkes dagiliyor, biz de Lobuche icin yola cikiyoruz. Hem aklimatize olmak hem de ana kamptan ayrilmak iyi gelecek. Dondugumuzde belki birseyler daha da belli olur ve biz de bir karar verebiliriliz. Cok emek verdim buralara gelebilmek icin, 10 yildan fazla bir surecten bahsediyoruz, sadece fiziksel bir hazirlik degil bu. Neyse… O yuzden kalan son enerjimi de kullanmaya karar veriyorum ve en azindan dondugumde her yolu denedim diyebilmek istiyorum (baskalarina degil, kendime bunu soyleyebilmem onemli benim icin) dagin yarisindan cogu bosalmis olmasina ragmen.
..................................................
The remaining teammates leave the mountain this morning. Only me and Fiona are left at the camp. We talked to Joby Godwyn’s team. Turns out he left immediately right after the avalanche - we are just finding out. Discovery Channel and NBC pull out the project since they don’t want to be involved something potentially very political than it already is. There are a few people still sticking around hoping maybe it is still possible to climb. Along with them, we decide to climb a nearby peak Lobuche to use the waiting time to acclimatize and to stay in shape. This requires to get organized with the others, apply for a permit, etc. We also have to transfer our duffle bags to another camp site where there are still others. This is like a very short summary - I find talking to others, trying to decide what to do, re-organizing gear etc utterly tiring on top of the emotional exhaustion. Anyway, I’ll get over it. There is a Puja ceremony in the middle of the base camp for for the lost Sherpas. I cry my guts out there again. Sherpas read their demands from the government one by one. Important names like David Breashears, Russel Brice, David Hahn also give speeches supporting Sherpa. They then read the names of the 300+ Sherpa who declared they won’t be climbing this season. After that is over, we are on our way to our 4-day Lobuche escape. Hopefully, things will clear our more when we get back. Again I don’t feel like going back yet. This has been such a long journey for me, so much effort, so much time. I jet want to make sure I tried everything even though more than half of the base camp is empty now. I just want to be able to sleep well knowing I did everything I could - I need it for myself not for anyone else.