24 NISAN / APRIL 24

Gece 3te kalkip yola cikiyoruz kafa lambalariyla. Rota cok teknik bir rota, hemen hemen zirveye kadar hep sabit hat kullanmak gerektiriyor. Ilk kisim baya bir kayalik, dolayisiyla buyuk botlar ise yaramayacagindan onlari cantaya atip tasiyoruz, daha hafif botlarla tirmanisa basliyoruz. 2 saat kadar kayalarin uzerinde cok dik yerlerden gectikten sonra, kar ve buzun daha belirgin oldugu yere geliyoruz, burada ayakkabi degistirip kramponlari takiyoruz. Biran ayak parmaklarimin tamamen dondugu hissine kapilip panik oluyorum. Baya ugrasiyorum acabileyim diye ama nafile. Ama yurumeye basladiktan hemen sonra kendilerine geliyorlar, ben de rahat bir nefes aliyorum. Yine cok dik parkurlar geciyoruz, bu arada halihazirda zirveye ulasmis ve donus yolunda olan ekiplerle karsilariyoruz, hepimiz ayni ipi kullandigimizdan herbiriyle yuzyuze geliyoruz birbirimizi gecerken. Inenlerden biri de Renan Ozturk. Cok unlu bir dagci/fotografci/film yapimcisi ve The North Face sporcusu. (Amerika’da dogup buyumus, Turkce bilmiyor malesef.) Selamlasiyoruz, geri ana kampa doneceklerini ve duruma son kez bakacaklarini soyluyor. Bu sezon Sherpalar uzerinde bir belgesel yapmak icin gelmisti Everest’e.

Zirvede birseyler yiyip icip, fotograf cekip cok gec olmadan inise geciyoruz. Yuksek kampa geri vardigimizda kendimizi iyi hissettigimiz icin sadece birkac saat dinlenip cadirlari toplayip asagiya inmeye karar veriyoruz. Lobuche’nin ana kampina vardigimizda tanidik bir yuz goruyorum. yine cok unlu bir dagci olan ve yillardir Everest’e ekspedisyon duzenleyen Dan Mazur. Yillar once bir sunumunu izlemistim, sonrasinda tanisip sohbet etme sansim olmustu. Gidip kendimi tekrar tanitiyorum. Aa Gulnur, sana birisi benim telefonumdan text mesaji yolladi diyor. Amerika’daki ofislerini birisi aramis bana ulasilabilecek bir telefon numarasi sormus, ofisteki calisan da Dan Mazur’a text mesaji atmis. Ne acaip bir durum diye sasirdik, gulduk de. Benim icin ofis calisanina “kendisini gordum, iyi” diye geri mesaj atmaya soz verdi eger sinyal olan bir yerlerden gecerse. Ne alaka Dan Mazur araciligiyla biri bana ulasmaya calisiyor.

…………………………………………..

We get ready and head out with headlamps on around 3:30am. It is a rather technical route and requires fixed lines all the way to the top. The first section is very rocky, with big slabs that are now slippery due to the snowfall the night before. I feel we are covering this section in dark - I feel super content that I am not seeing where I am right now. After about 2 hours we switch shoes and put on crampons. I don’t feel my toes big time and get scared a bit. We start walking and in 10 minutes or so, all is good again. We are crossing steep sections on snow/ice and come across other climbers on their way down. One of them is Renan Ozturk with his tripod sticking out of his pack. He tells me he will be going back and sticking around the base camp some more. He was there to make a documentary film about Sherpas this season.

We eat and drink a little and take pictures on the summit before heading down. Rosier does a head stand and I do push ups with my backpack and crampons on. We lose it for a few minutes there. Pumped, we head down. We feel good when we come back to high camp and decide to go all the way down after resting for an hour or so. I come across Dan Mazur whom I met several years ago after a presentation he made in the bay area. I introduce myself again and as soon as he hears my name, he tells me that he got a text message about me a day ago!!! WTF is the first thing in my mind. He shows me the message - yes, someone - we don’t know whom - asks about me. Why through him we don’t have a clue. He promises to reply when he gets a signal saying that he saw me and that I am ok. As when I think nothing can get weirder around here. 

Lobouche zirve / Lobouche summit

Lobouche'de sabit hatlarda son kismi inis / Coming down the last section on fixed lines on Lobuche

Text mesajina bakarken / Checking the crazy text message