21 NISAN / APRIL 21

Dag su an itibariyle tirmanislara kapali. Daha sezonun en basinda sadece bir gun icinde simdiye kadar olmadigi kadar olum gerceklestigi icin bu tirmanis sezonu "Kara Sezon" olarak anilacak bize verilen bilgilere gore. Cok yilmis ve kirilmis durumdayiz. Neyi nasil yapabilecegimizi anlamaya calisiyoruz.

Bizim lojistik sirketinin tirmanmama kararinin ardindan 4 tane ekip uyemiz helikopterle ana kamptan ayriliyor. Benim boyle bir sansim yok, cok pahali, zaten de henuz dagdan ayrilmaya niyetim yok. Herseyi tam anlamaya calisiyorum ve potansiyel alternatifler ne olabilir arastirmaya basliyorum. Benim gibi enerjisi olan sadece bir takim arkadasim var. Diger herkes, cok uzgun ve bezgin durumda, ve ugrasmanin birseyi degistirmeyecegini dusunuyorlar. Haklilar, en azindan bizim lojistik sirketimiz kendi calisani ve bizim de ekibimizin cok onemli parcasi olan 5 tane Sherpanin olumunun ardindan devam edilmeyecegini acikladi. Bizim tirmanici olarak elimiz kolumuz bagli. Cok karmasik bir durum. Cok uzgunuz, tirmanma hevesimiz var, ama cig yuzunden hersey altust olmus durumda. 

Fiona ile birlikte ana kampi turlamaya basliyoruz, diger ekiplerle konusuyoruz, kalmayi dusunen varsa onlara katilabilir miyiz diye anlamaya calisiyoruz. Ama ana kamptaki hemen hemen butun Sherpalar tirmanmama karari aldigi icin herkesin eli kolu bagli. Zaten tirmanis izni ekibe ozel oldugundan bizim tekrar izin almamiz (tekrar Nepal hukumetine odeme yapmamiz demek bu) ve yeni bir ekibe katilmamiz durumunda onlara da masraflari icin yeni bir odeme yapmamiz gerekiyor. Cok karisik bir durum gercekten. Acaba Tibet tarafina gecip oradan mi tirmanmaya calissak diyoruz, o da cok efor isteyen bir alternatif. Dagdan inecegiz, Katmanduya geri donecegiz, siniri gececegiz, ordan da Tibet tarafindaki ana kampa gidecegiz. Zar zor da olsa birileri araciligiyla pasaport kopyalarimizi gonderip en azindan basvuru surecini baslatiyoruz hala ana kamptayken. 10 gun surer en az diyorlar. Fakat 10 gun ana kampta beklemek anlamli bir alternatif degil bizim icin.

..................................................

The mountain is shut down at the moment and this season is to be
declared as "Black Year" with the deadliest day ever. We are exhausted
and broken. We are trying to figure out what to do.

After our logistics company canceled the expedition last night, 4 of our teammates leave the base camp with helicopters this morning. They just want to get out of here. I don’t want to go yet - I am not ready to leave this place. I am trying to make sense of everything that is happening around me and researching the potential alternatives. I am sad and overwhelmed but I feel physically super strong still. There is only one other person who have the energy to continue with me. Everyone else is done - they don’t want to deal with it. We lost 5 Sherpa and the team can’t continue without them and with the pain of losing them. Super complicated situation. 

Fiona and I started to wonder around base camp talking to other teams to find out about their plans, if they are going to continue, etc. Most of the teams said they are packing to leave since their Sherpa didn’t want to continue either. Even if we find a team still willing to go up, it means we need to apply for a new permit and make a new payment to the government. I decide to pursue the idea of going to the Tibetan side and continue the climb from there before losing the acclimatization we have. It won’t be easy. We need to get down the mountain to Kathmandu, get a visa, cross the border, get to base camp on that side and start all over again. We manage to send our passport copies to start the permit application process which we heard would take minimum one week to 10 days. It is a long time to wait around.

BAU Everest kampusu  / BAU Everest campus

BAU Everest kampusu  / BAU Everest campus

20 NISAN / APRIL 20

Sabah ana kamptan uzaklasip yakinlardaki bir dag olan Pumori’nin 5800 metredeki 1. kampina kadar yurumeye karar verdik. Herkesin ihtiyaci vardi bu yuruyuse. Pek konusmadik. Zaten ana kampta butun gun Sherpalarin toplantisi olacakti, belki olay cikar diye de uzaklasmak istedik. Daha dogrusu bize oyle onerdiler. Cok kederli ama ayni zamanda gergin bir ortamdi. Cok fazla detayi olan bir konu, onlari daha sonra belki uzun uzun yazarim. Cok fazla dinamigi olan, cok farkli kesimden kulturden insanin bir parcasi oldugu bir durum bu. Yillardir bu endustriyi calisiyorum, daha da enteresanlasamaz derken ne kadar yanildigimi goruyorum. Enteresanliktan olumleri kastetmiyorum tabi ki, sonrasinda olup bitenleri, konusulanlari, tavirlari… cok-aktorlu, cok-bilesenli, cok-seviyeli bir sistemden bahsediyoruz. Populer basindaki klise laflardan anlasilacak bir durum degil. Neyse… 

Pumori 1. kampa vardigimizda kayalarin uzerine oturduk ve manzarayi icimize cektik. Gozumuzun onunde neler yoktu ki: Everest’in kuzey gecidi ve kuzey sirti rotasi, kuzey bati rotasi, Khumbu rotasi, Lhotse zirvesi, ve Nuptse zirvesi… Bulutlar aralaninca biraz daha, taa gerilerden AmaDablam da gosterdi cehresini.

Yuruyus sonrasi kampa geri dondugumuzde de yine kederli ama ayni zamanda gergin ortam devam ediyordu. Aksam yemegi sirasinda toplantida neler konusuldugunu ve bu konusulanlarin bizim icin ne demek olacagini ogrendik. Sherpalarin cogunlugu dagin bu sene “soguk” oldugunu dusunduklerinden tirmanisa devam etmek istemiyorlardi. Ve Nepal hukumetinden daha fazla odeme bekliyorlardi. Nepal hukumeti tirmanicilardan kisi basi 10 bin dolar aliyor - bu para sadece tirmanis izni parasi. Bunun karsiliginda da daha once bahsettigim buzul doktorlari denen Sherpalar, buzul catlaklari uzerine sabit hat ve merdiven koyuyor 1.kampa kadar olan kesimde. Ama duzenli bir maaslari yok ve tirmanicilarin odedigi tirmanis izni parasinin yaninda aldiklari para cok komik. Sanirim 400-500 dolar gibi birsey ve hersene bu buzul can aliyor. Hukumet yine cok komik bir sigorta oduyor geride kalanlara. Gerginligin en onemli sebeplerinden biri de bu. 

..................................................

We decided to get away from base camp and walk to nearby Pumori’s Camp 1. We needed this for sure. There was not much talking within the team. We wanted to be away since there was going to be a potentially tense Sherpa meeting - actually we were told to get away. Very sad and very tense atmosphere and a very complex situation - I may write about it with my perspective soon. Too many dynamics involving too many actors. I have been studying this industry for a long time now and just I thought I figured it out, I am realizing I didn’t get it all. I don’t mean the 16 deaths of course but the talks, attitudes etc, in the aftermath of the event. Multiple actors, multiple dimensions, multiple levels, etc. May not be understood clearly from popular press. Anyway…

At Pumori’s camp 1, we sat on the rocks and inhaled the view: Everest north col, north ridge, north-west route, Lhotse summit, Nuptse summit. From my angle, Nuptse looked the craziest of all. And when the clouds cleared out a bit more, there was AmaDamblam in the distance.

When we walked back to base camp, the air was still tense. During dinner, we learned what this all meant for us. Sherpas thought that the mountain was “cold” this year and didn’t want to continue the climb. And they demanded more payments from Nepalese government which takes $10K per person permit fee from foreign climbers in exchange for icefall doctors putting up ladders and fixing lines across Khumbu unto Camp 1 or so. They don’t have regular salaries and they get something like $400-500 with an equally low insurance money in case of an accident. This is the most important aspect of their protest which is now very political in addition to the lost lives.

Pumori'den manzara / Views from Pumori

Pumori'den manzara / Views from Pumori

Ana kamp / Base camp

Ana kamp / Base camp

19 NISAN / APRIL 19

BIr gun onceki yazdiklarimi okuyup inanamiyorum olanlara. Ne de guzel
bir torendi… Sabah 6:30 gibi duyduk cigi. Tam gozumuzun onunde, Khumbu
buzulunun uzerinde, 1. kampin hemen alt tarafinda. Bizim kampimiz
buzula en yakin kamplardan biri. Lakpa Rita’ydi kramponlarini gecirip
ilk kosan daga dogru. Daha sonra Mike, Andy, Ben, Eric… ve daha
baskalari. Helikopterler dondu durdu, inemedi. O kadar acinin icinde
bir de buzulun ustunde kucuk bir alan acmaya calistilar helikopter
inebilsin diye. Sonra olenler tek tek uzun bir halatin ucunda
indirildi. 12 helikopter ucusu. 12 can. 4 kayip. Yakti bizi.
Olenlerden 5’i bizim ekimizden Sherpalardi. Perisaniz. Dag 4 gun
kapatildi Sherpalar tarafindan. Karar verilecek. Onlarin dagi, onlarin
karari. Bekliyoruz. Bize birsey soylemek dusmez.
…………………………………………..
I just can’t believe what just happened after reading my post for the
day before. What a great Puja it was. We heard the avalanche around
6:30. Right in front of very eyes. Our camp is one of the closest to
the Khumbu icefall. It was Lakpa Rita who put his crampons and ran
towards the mountain the first. Then, Mike, Andy, Ben, Eric…. and some
others… Helicopters circled around but couldn’t land. Despite their
pain, those guys tried to open a pad for landing on the icefall. Then
bodies were brought down one by one on a long line. It broke us big
time.12 helicopter flights. 12 bodies. 4 lost. 5 of those Sherpas were
from our team. We are just sick with sadness. The mountain is closed
for 4 days by the Sherpas. It is their mountain, their decision. We
are waiting. We are not in a place to say anything.